Twee dagen later zijn we weer onderweg als Greg een melding op de radio krijgt: Nthombi (het luipaard en haar jong) is weer gezien. En dit keer… met haar dochter! Ik kan een klein gejuich niet onderdrukken…

Liefde

Als we aankomen bij de plek waar ze is, staat er één andere auto te kijken. Beide luipaarden liggen op de over van een droge rivierbedding. Een hele mooie plek want met die groene achtergrond komen ze prachtig uit op de foto’s. En het is zo mooi om hun interactie te zien! Kopjes geven, poten om elkaar heen, hier en daar een likje. Moeder en dochter… <3

Na een paar minuten staan ze beiden op en lopen weg. Wij staan midden tussen de struiken geparkeerd en kunnen niet meteen volgen. Na wat manoeuvreren hebben we ze weer in zicht: ze liggen samen op een muurtje bij de rivier. Nthombi heeft haar staart gezellig om de hals van dochter (die nog geen naam heeft) gedrapeerd.

te dichtbij en te relaxed

Dochter besluit dan maar een ommetje te gaan maken en komt eens bij de auto kijken. Ze komt heel dichtbij en bekijkt de voeten van Andrew, de tracker, uitgebreid. Greg vertelt dat ze eigenlijk té relaxed is: een paar weken terug zat ze in een boom waar ze de auto vlakbij parkeerden om haar goed te kunnen zien. Toen ze bedacht dat ze wel naar beneden wilde koos ze de makkelijkste en kortste weg: met een sprong op de motorkap, tussen Greg en zijn tracker in, zo, whoops op de grond. Dat is natuurlijk niet de bedoeling! Straks springt ze een keer tussen de gasten en dan is er een groot probleem. Ze moet dus wel leren dat zo’n auto niet te vertrouwen is, alleen op een afstandje.

mooie interactie

Dan loopt ze weer terug naar haar moeder. Ze vindt haar moeder heel lief en wil dat laten merken door maar weer eens te likken en kopjes te geven. Maar ze is al bijna twee en je ziet dat moeder het wel welletjes begint te vinden. Met een enorme grauw wijst ze dochter terecht. Oh wow, wat ziet ze er opeens totaal anders uit! En wat geweldig gaaf om dit te zien en te kunnen fotograferen.

verdwenen

Uiteindelijk steekt Nthombi over naar de andere kant van de rivier waar ze vrijwel meteen verdwijnt in de dichte struiken. Haar dochter blijft nog even bij ons in de buurt maar gaat dan ook verdekt liggen. En omdat we al een tijdje bij hen zijn en er meer auto’s willen komen kijken, is het tijd voor ons om te vertrekken. Maar iets zegt me dat wij wel de beste momenten hebben gehad!